Yapının bulunduğu çevreyle doğrudan ilişki kuran bir yerleşim anlayışı benimsenmiş; açık, yarı açık ve kapalı alanlar arasında kesintisiz bir geçiş sağlanmıştır. Plan kurgusunda, gündelik yaşamın sürekliliğini destekleyen sadelikte ama kontrollü bir açıklık anlayışı tercih edilmiştir.
Malzeme dilinde, doğal dokularla yerel yapı alışkanlıkları arasında dengeli bir bağ kurulmuş; yüzey seçimleri, yapının hem iç hem dış mekânla kurduğu ilişkiye eşlik edecek biçimde sadeleştirilmiştir.
Her müdahale, yapının çevresel bağlamıyla uyum içinde, gösterişten uzak ama dikkatli bir tutumla ele alınmıştır. Öğmen Evi, bulunduğu yerin diline kulak veren; ölçülü, dingin ve gündelik yaşamla uyumlu bir konut önerisi olarak tasarlanmıştır.
