Ayvalık’ta, özgün dokusunu büyük ölçüde korumuş bir yapıda yer alan ofis; mekânın hafızasına doğrudan müdahale etmeksizin, mevcut yüklerinden arındırılarak yeni işlevine kavuşturulmuştur.
Tasarım süreci, mekânı dönüştürmekten çok, içindeki potansiyeli görünür kılmaya odaklanmış; yapı, mimari üretimin arka planı için dingin ama karakterli bir alan olarak yeniden düzenlenmiştir.
Koruma ilkelerine bağlı kalınarak yapılan müdahaleler, geçmişle bugün arasında yapay bir kopuş yaratmak yerine, sürekliliği vurgulayan bir zemin oluşturur. Eklemlenen her detay, yapıya ait olmayanı taklit etmeksizin, geri çekilen bir sadelikle tasarlanmıştır.
Mekânın kendi hikâyesine sadık kalınmış; mimarlık üretimi için gerekli olan ışık, açıklık ve sessizlik, yapının diliyle uyumlu biçimde çözülmek istenmiştir.
