Cephede taş, alüminyum kepenk ve dokulu yüzeyler birlikte kullanıldı. Bu seçim, yapının bulunduğu coğrafyayla kurduğu ilişkiyi yapaylaştırmadan; renk, ışık ve gölge dengesi üzerinden sakin bir mimari ifade üretmek amacıyla yapıldı. Kepenk renkleri, bölgede geleneksel olarak kullanılan tonlardan referans alınarak, güncel bir yorumla yeniden belirlendi.
İç mekânda malzeme kararları görsel etki yaratmaktan çok dokunsal ve uzun ömürlü bir kullanım hissi üretmeye odaklandı. Mermer yüzeylerde doğallık korunurken, ahşap yüzeylerde el işçiliğini hissettiren dokular oluşturuldu. Bu yaklaşımda amaç, malzemeyi süsleme değil, doğal haliyle tanımlayıcı bir karakter olarak kullanmaktı.
