Bölgenin ilk turistik yapılarından biri olan otel, geçirdiği dönüşüm süreciyle birlikte hem fiziksel hem de kavramsal anlamda yenilenmiştir.
Tasarım yaklaşımı, yapının tarihsel hafızasını korurken, güncel konaklama alışkanlıklarına ve kullanıcı beklentilerine cevap verebilecek, ölçülü ama duyarlı bir mekânsal kurgu önermeyi hedeflemiştir.
Cephe kararlarında yerel taş, dokulu sıvalar ve ahşap detaylar birlikte değerlendirilmiş; açıklıklar, hem ışık kontrolü hem de iç–dış sürekliliği gözeterek yerleştirilmiştir. Yüzeylerde tercih edilen doğal dokular ve mat bitişli malzemeler, yapının bulunduğu çevreyle kurduğu ilişkiyi kesintiye uğratmadan sürdüren bir doku bütünlüğü oluşturmuştur.
İç mekânda açık yüzeylerle birlikte koyu tonlarda tercih edilen mobilyalar, hacim içinde dengeli bir kontrast yaratacak şekilde yerleştirilmiştir. Sabitlemeler ve yerleşim kararları, işlevsel ihtiyaçları karşılarken aynı zamanda hacmin kendi ölçeğiyle uyumlu bir atmosfer kurmayı amaçlamıştır.
Zoi Cunda, doğayı ve yereli estetik bir kabuk olarak değil, mekânın kurgusal temel taşı olarak değerlendiren bir anlayışla yeniden ele alınmıştır. Yapının geçmişle olan bağı kesilmeden; bölgeye, zamana ve kullanıcıya duyarlı bir mimari dille yeni bir yaşam önerisi sunması hedeflenmiştir.
