Cephe kurgusunda hareketli bir yüzey dili yerine, malzeme ve açıklık kararlarıyla belirlenen dengeli bir sadelik hedeflenmiştir.
Yüzeylerin ritmi, açıklık oranları ve geçiş detayları; yapının hem dışarıdan okunabilirliğini hem de iç mekânda ışıkla kurduğu ilişkiyi tanımlar.
İç mekân organizasyonu, kullanım alışkanlıklarını önceleyen yalın bir plan şemasıyla çözülmüş; açıklıklar, doğal ışığın farklı saatlerdeki yönelimine göre yerleştirilmiştir.
Malzeme seçiminde doğal taş yüzeyler, açık ve koyu tonları birlikte taşıyan sıvalar ve dokulu yüzey detayları bir araya getirilerek, mekânsal derinlik ve görsel sakinlik hedeflenmiştir.
Cephe ve döşeme malzemelerinde ise yerel üretim teknikleriyle güncel detay bilgisi birleştirilmiş; yapının bulunduğu coğrafyayla doğrudan temas eden, gösterişsiz ama kararlı bir duruş geliştirmesi amaçlanmıştır.
